الهي قربون همه استان فارسي ها برم. من يك پسر جا مانده از قافله شما عزيزان هم استاني هستم.اهل بواناتم. اما صد افسوس كه از ديارم بوانات دور مانده ام و در تهران زندگي مي كنم. سعي دارم براي هميشه به بوانات بيايم.كمكم كنيد. ديگر طاقت دوري از بوانات عزيز را ندارم. قصد دارم همسر آينده ام را از بوانات انتخاب كنم. اما خانواده ام مخالف هستند.مادرم مي گويد بدون اينكه به پدرت بگويي برو همانجا ازدواج كن.پدرم متاسفانه از شيرازي ها نفرت داره.حتي يك بار زندگي هم را از هم پاشيد.فقط چون دختره شيرازي بود.نميدانم چه راهي را بروم. الان در ارسنجان يك كار برداشتم.يكي هم در فسا.اما اينها فقط مرا داغون مي كنه. مي خواهم در بوانات باشم.همين. من 28 سال عمر از خدا گرفتم. اما احساس مي كنم اگر كسي به دادم نرسد همين روز ها سكته ميكنم. هر كي هستي كمكم كن.من پسر بدي نيستم.نماز ميخوانم.عاشق امام حسينم(ع). تنها راه براي من اين است كه بدون اينكه پدرم بفهمه ازدواج كنم. او قسم خورده كه پول من كه حدود 100 مليون تومانه را نميده.چون مي دانه كه من از بوانات زن خواهم گرفت.اما اگر نفهمه كه ازدواج كردم بيشتر از اين را از او مي گيرم.من از 14 سالگي برايش كار و حمالي كردم.هر كاري كه فكر كني. اما اگه بفهمه ازدواج كردم، روزگار همه اعضاي خانواده ام سياه ميشه. خرجي نميده. و ..... بماند. خلاصه اگر دختري هم بخواهد همسر آينده من بشه بايد بدانه كه من تنهاي تنها هستم.حتي مادرم نمي تونه بياد خواستگاري. الان هم 20 ميليون پول دارم.نميدانم كسي پيدا ميشه كه خانواده و فاميلش را بتوانه راضي كنه كه با يك پسر تنها و بي كس و كار يه لا قبا ازدواج كنه؟ ميتونم شماره همراهم را هم بدهم اما بايد اول مطمئن شوم كه با چه كسي طرف هستم. ممنون از اينكه درد دل هايم را خوانديد.